Prof. Maria Szpringer-Nodzak była jedną z osób, które tworzyły stomatologię dziecięcą w Polsce. Była członkiem zespołu pierwszej w Polsce, i długo jedynej, placówki zajmującej się stomatologią dziecięcą: Polikliniki Stomatologicznej dla Dzieci w Warszawie, która powstała w 1951 roku przy Zakładzie Stomatologii Zachowawczej Akademii Medycznej w Warszawie. Zadaniem zespołu było nie tylko leczenie dzieci, ale też opracowanie programu nauczania nowego przedmiotu dla studentów stomatologii i wypracowanie nowoczesnych metod leczniczych, gdyż stomatologia dziecięca jako dziedzina stomatologii wówczas nie istniała. W 1970 roku, gdy w poszczególnych uczelniach w kraju tworzyły się Instytuty Stomatologii, Poliklinika Stomatologiczna dla Dzieci Akademii Medycznej w Warszawie zmieniła nazwę na Zakład Stomatologii Dziecięcej Instytutu Stomatologii Akademii Medycznej.

Profesor Maria Szpringer-Nodzak była absolwentką Wydziału Lekarskiego Oddziału Stomatologicznego Akademii Medycznej z 1951 r. W tymże roku została zatrudniona w Poliklinice Stomatologicznej dla Dzieci przekształconej następnie w Zakład Stomatologii Dziecięcej Akademii Medycznej w Warszawie, na stanowisku lekarza klinicznego, później asystenta i od 1964 r. – adiunkta. Profesor Maria Szpringer-Nodzak uzyskała stopień doktora habilitowanego w roku 1979, w roku 1982 stanowisko profesora nadzwyczajnego w Zakładzie Stomatologii Dziecięcej. W roku 1989 nadano jej tytuł profesora, a w roku 1996 stanowisko profesora zwyczajnego. W latach 1980-1999 była Kierownikiem Zakładu Stomatologii Dziecięcej Instytutu Stomatologii Akademii Medycznej w Warszawie.

W okresie pracy w Uczelni była członkiem Komisji Senackich Uczelni: Nostryfikacyjnej, Wyborczej, ds. Dydaktyki i Wychowania, ds. Oceny Nauczycieli Akademickich.

W latach 1995-1999 była Dyrektorem Instytutu Stomatologii AM. Poza Uczelnią pełniła następujące funkcje: członek Sekcji P05E „Medycyny Wieku Rozwojowego” w Komitecie Badań Naukowych – trzy kadencje (lata 1995, 1996 i 1997), konsultant regionalny w dziedzinie stomatologii dziecięcej – lata 1995-1998 oraz Kierownik badań epidemiologicznych „Chorób i wad narządu żucia wybranych grup osób populacji polskiej” w regionie warszawskim (lata 1987-1995) pod patronatem WHO.

Profesor Maria Szpringer-Nodzak była promotorem 12 rozpraw doktorskich; recenzentem 52 prac doktorskich, rozpraw habilitacyjnych, ocen dorobku naukowego dla uzyskania tytułu profesora, a także książek i skryptów; recenzentem 35 wniosków składanych do Komitetu Badań Naukowych w sprawie ubiegania się o przyznanie grantu.

Profesor M. Szpringer-Nodzak była członkiem: Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego, Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, Międzynarodowego Towarzystwa Stomatologii Dziecięcej (IAPD), Międzynarodowej Federacji Dentystów (FDI), honorowym członkiem Polskiego Towarzystwa Stomatologii Dziecięcej (PTSD) oraz Akademii Pierre’a Faucharda.

Przez dwie kadencje była Wiceprzewodniczącą Warszawskiego Oddziału PTS, członkiem Zarządu, Sekretarzem Zarządu Sekcji Stomatologii Dziecięcej PTS (dwie kadencje), Przewodniczącą Warszawskiego Koła Sekcji Stomatologii Dziecięcej PTS (lata 1975-1995).

Na dorobek naukowy prof. Szpringer-Nodzak składają się: 182 opublikowane prace naukowe, 195 opublikowanych doniesień zjazdowych, 16 pozycji w formie podręczników, rozdziałów, monografii, skryptów, 199 wygłoszonych referatów, 203 – udział w zjazdach i sympozjach. Była promotorem 12 prac doktorskich, recenzentem 57 prac doktorskich i habilitacyjnych. Nauczała stomatologii wiele pokoleń studentów.

Profesor Maria Szpringer-Nodzak była członkiem Rady Naukowej „Magazynu Stomatologicznego”, Rady Naukowej dwumiesięcznika „Przegląd Stomatologii Wieku Rozwojowego” oraz pisma ukraińskiego „Noviny Stomatologii”, a także członkiem Rady Naukowej „Czasopisma Stomatologicznego”, Redaktorem nieistniejącego już pisma „Klinika Stomatologiczna” oraz Redaktorem Naczelnym, a następnie Redaktorem Honorowym aktualnie wydawanego kwartalnika „Nowa Stomatologia”.

Wieloletnia współpraca z Oddziałem Niemowlęcym Centrum Zdrowia Dziecka pozwoliła na opracowanie terminów wyrzynania się poszczególnych zębów mlecznych; u dzieci z opóźnionym ząbkowaniem badano obecność wapnia, fosforu i 25-OH witaminy D w surowicy krwi. Współpraca i kompleksowe prace nad tym zagadnieniem trwały 20 lat. Prof. Maria Szpringer-Nodzak prowadziła też współpracę naukową z Uniwersytetem Karolinska w Sztokholmie i Uniwersytetem w Lund, m.in. z zakresu leczenia chorób miazgi w zębach dziecięcych. Długoletnie prace zaowocowały licznymi doniesieniami naukowymi. W dalszym etapie kontaktów z partnerem szwedzkim włączono do współpracy Klinikę Pediatrii, Skaz Krwotocznych i Chorób Krwi AM. Część wyników badań znalazła miejsce w podręcznikach „Stomatologia wieku rozwojowego” oraz „Hemofilia u dzieci” (rozdział).

Pod jej kierownictwem m.in. zostały opracowane poradniki dla rodziców: „Jak dbać o zęby dziecka”, „Wszystko o zębach twego dziecka”, skrypty dla studentów, m.in. „Materiały do ćwiczeń z pedodoncji”, który ukazał się w pięciu kolejnych wydaniach, „Fizjologia Narządu Żucia”, a także podręcznik „Stomatologia Wieku Rozwojowego” wydany przez PZWL w kilku wydaniach.

Otrzymała następujące odznaczenia i nagrody: Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Medal za Zasługi dla I Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Warszawie, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Medal z okazji współpracy naukowej z Uniwersytetem w Lund, Medal z okazji 50-lecia Akademii Medycznej w Lublinie, Medal z okazji 100-lecia Państwowego Szpitala Klinicznego nr 1 w Warszawie, Nagrodę Bengt Magnussona przyznaną przez Międzynarodowe Towarzystwo Stomatologii Dziecięcej za fragment pracy habilitacyjnej (1983 r., Melbourne), Odznakę PTS – Honorowy Członek PTS (Bene Meritus PTS), 27 nagród rektorskich.

Prof. Maria Szpringer-Nodzak otrzymała Honorową Nagrodę Zaufania Złoty OTIS za wybitne osiągnięcia w medycynie.

Prof. Maria Szpringer-Nodzak  została uhonorowana   Medalem im. dr. Tytusa Chałubińskiego z rąk JM Rektora WUM prof. Zbigniewa Gacionga w dniu 23 kwietnia 2021 roku, podczas obchodów 100-lecie nauczania stomatologii akademickiej w Warszawie. Medal jest wyrazem wdzięczności społeczności akademickiej WUM dla znacznego wkładu uhonorowanych osób w rozwój kliniczny, naukowy i dydaktyczny warszawskiej stomatologii akademickiej, jak również całego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.